ΕΡΩΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ (Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ)

π. Δημητρίου Μπόκου 

Ἐντύπωση προκαλεῖ ὅτι μᾶς προσκαλεῖ σὲ μέγα δεῖπνο ὁ Θεός, ἀλλὰ ἐμεῖς προσπαθοῦμε πάσῃ θυσία νὰ τὸ ἀποφύγουμε. Ἐκεῖνος μᾶς ὑπόσχεται χαρὰ καὶ καλοπέραση, ἐμεῖς, κολλημένα στὰ δικά μας, προτιμᾶμε τὴ μιζέρια μας. Καὶ οἱ δικαιολογίες μας; Πραγματικὰ γιὰ κλάματα. Προφασιζόμαστε δουλειές, φροντίδες καὶ διάφορα (Κυριακὴ ΙΑ΄ Λουκᾶ).

Ἀνάμεσα στὶς «σημαντικές» αἰτίες ποὺ προβάλλουμε γιὰ νὰ δικαιολογήσουμε τὴν ἀποχή μας ἀπὸ τὸ πλούσιο καὶ πανευφρόσυνο τραπέζι τοῦ Θεοῦ, εἶναι καὶ τὸ «γυναῖκα ἔγημα». Ἡ οἰκογένεια. Οἱ μέριμνες γιὰ τὴ συντήρηση καὶ τὴν προκοπή της δὲν μᾶς ἀφήνουν περιθώριο γιὰ ἐνασχόληση μὲ τὸν Θεό. 

Σοφιστείες για το Σχίσμα του 1054

Σοφιστείες για το Σχίσμα του 1054

 

Εξ αφορμής της απαράδεκτης πρόσφατης φιέστας στην Κων/πολη για την επέτειο της εν Νικαία Συνόδου πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να στηρίξουν τις διαχριστιανικές αυτές προσεγγίσεις αναφερόμενοι στο μεγάλο σχίσμα του 1054 και στα προγενέστερα. Σε ομιλίες και γραπτά τους αναφέρονται στη διακοπή της κοινωνίας μεταξύ Ανατολικών και Δυτικών χριστιανών σαν τάχα να πρόκειται για ένα απλό σχίσμα οφειλόμενο σε παρεξηγήσεις και αντιπαραθέσεις προσώπων της τότε εποχής. Αυτό φυσικά είναι ένα τεράστιο ψεύδος, διότι και ως σχίσμα να ξεκίνησε, η ουσία είναι πως οι Ρωμαιοκαθολικοί κατέστησαν αιρετικοί και μάλιστα μεγάλου βεληνεκούς, εφόσον “έβαλαν χέρι” ακόμη και στο κοινό των χριστιανών απανταχού της γης Σύμβολο της Πίστεως. Ο ίδιος ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός άλλωστε το δήλωσε και ρητά.

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά (Αγίων Προπατόρων): Η παραβολή τού Μεγάλου Δείπνου (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)

Την ομιλία αυτή την βρίσκουμε στην περικοπή του κατά Ματθαίου Ευαγγελίου, κεφ. κβ’ 2-14, που αναφέρεται στην ίδια παραβολή.

Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να πιστεύει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο να ελπίζει σ’ Εκείνον, περισσότερο απ’ οποιονδήποτε η οτιδήποτε άλλο στον κόσμο.

Ο Θεός ζητάει όμως και κάτι παραπάνω: θέλει ο άνθρωπος να προσκολληθείμε αγάπη μόνο σ’ Εκείνον. Και τότε, με την αγάπη που θ’ ακτινοβολεί από μέσα του, θα γίνει ένα και με την κτίση του Θεού.

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, Κόντογλου Φώτης

Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων, Κόντογλου Φώτης

Ὁ ἅγιος Σπυρίδωνας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον τιμημένους ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ποὺ τὸν ἐπικαλοῦνται οἱ χριστιανοὶ στὶς περιστάσεις ὅπως τὸν ἅγιο Νικόλαο, τὸν ἅγιο Γεώργιο καὶ τὸν ἅγιο Δημήτριο. Τὸ τίμιο λείψανό του τὸ ἔχει ἡ Κέρκυρα, ὅπως ἡ Ζάκυνθος ἔχει τὸ λείψανο τοῦ ἁγίου Διονυσίου κ’ ἡ Κεφαλληνία τὸν ἅγιο Γεράσιμο.

Γεννήθηκε στὸν καιρὸ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου στὸ νησὶ τῆς Κύπρου, ἀπὸ γονιοὺς φτωχούς. Γι’ αὐτὸ στὰ μικρὰ χρόνια του ἤτανε τσομπάνης καὶ φύλαγε πρόβατα. Ἤτανε πολὺ ἁπλὸς στὴ γνώμη σὰν τοὺς ψαράδες ποὺ διάλεξε ὁ Χριστὸς νὰ τοὺς κάνει μαθητές του. Σὰν ἦρθε σὲ ἡλικία, παντρεύθηκε, καὶ μετὰ χρόνια χήρεψε, καὶ τόση ἤτανε ἡ ἀρετή του, ποὺ τὸν κάνανε ἐπίσκοπο σὲ μία πολιτεία λεγόμενη Τριμυθούντα, μ’ ὅλο ποὺ ἤτανε ὁλότελα ἀγράμματος. Παίρνοντας αὐτὸ τὸ πνευματικὸ ἀξίωμα ἔγινε ἀκόμα ἁπλούστερος καὶ ταπεινός, καὶ ποίμανε τὰ λογικὰ πρόβατα ποὺ τοῦ ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστὸς μὲ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ μὲ αὐστηρότητα ὡσὰν ὑπεύθυνος ὅπου ἤτανε γιὰ τὴ σωτηρία τους.

Καταπληκτική ομιλία του Δ. Παναγόπουλου για Θαύματα του Aγ. Σπυρίδωνα

«Ως των Ορθοδόξων υπέρμαχον, και των κακοδόξων αντίπαλον, Παμμακάριστε Σπυρίδων, ευφημούμεν oι πιστοί και υμνούμέν σε…»

“Ο αρχιναύαρχος του Ενετικού στόλου και διοικητής της νήσου Κερκύρας, Ανδρέας Πιζάνης, θέλοντας κατά ένα τρόπο πιο φανερό και πιο θεαματικό να εκδηλώσει την ευγνωμοσύνη του στον άγιο για τη σωτηρία, αποφάσισε να στήσει στον ναό ένα θυσιαστήριο ακόμη. Ένα θυσιαστήριο για να γίνεται επάνω σ’ αυτό το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας κατά το Λατινικό δόγμα.

Το θυσιαστήριο, αλτάριο κατά τους Λατίνους, θα κτιζόταν δίπλα στην Αγία Τράπεζα των Ορθοδόξων κι εκεί θα γινόταν από Λατίνο ιερέα η θεία Λειτουργία. Στή σκέψη του αυτή πολύ ενισχύθηκε ο Ενετός διοικητής και από ένα θεολόγο Λατίνο σύμβουλο του, κάποιο Φραγκίσκο Φραγγιπάνη. Ο τελευταίος θεώρησε την ευκαιρία μοναδική για να τοποθετήσει στο ναό του αγίου αλτάριο, δηλαδή αγία Τράπεζα φράγκικη και να τελείται μέσα στον ορθόδοξο ναό του αγίου η θεία Λειτουργία με άζυμα, κατά το δικό τους το δόγμα. Μετά τη γνωμοδότηση, που πήρε από τον σύμβουλο του ο διοικητής Ανδρέας Πιζάνης, κάλεσε τους ιερείς του Ναού και τους ανακοίνωσε τον σκοπό του και ζήτησε κατά κάποιο τρόπο από αυτούς και τη συγκατάθεση τους. Εκείνοι, όπως ήτο φυσικό, αρνήθηκαν κι υπέδειξαν, πως αυτό θα ήταν μια καινοτομία ασύγγνωστη και επιζήμια και γι’ αυτό δεν έπρεπε να γίνει.

Περὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς φιέστας στὴ Νίκαια καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη

Περὶ τῆς οἰκουμενιστικῆς φιέστας στὴ Νίκαια καὶ τὴν Κωνσταντινούπολη

ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ

Στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τοῦ ἀγωνιστῆ καὶ μάρτυρα τῆς Ἀληθείας, εἴδαμε ἐν τόπῳ Ἁγίῳ νὰ στεφανώνεται τὸ ψεῦδος. Μὲ ἀφορμὴ τὰ 1700 χρόνια ἀπὸ τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ὁ νέος Πάπας τῆς Ρώμης κ. Λέων Πρίβοστ καὶ ἄλλοι ἐπί κεφαλῆς ἑτεροδόξων κοινοτήτων, συμπροσευχήθηκαν μὲ Ὀρθοδόξους Ἐπισκόπους, σὰν νὰ ἔχουν κοινὴ πίστη, ἀνταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις καὶ παχιὰ λόγια ἀγάπης καὶ ἑνότητας.

Εἰδικότερα ὁ κ. Λέων, ἔγινε δεκτὸς μὲ τιμὲς κανονικοῦ Πατριάρχου, θυμιάματα, λειτουργικὴ μνημόνευση, λειτουργικὸ ἀσπασμό, ἀπαγγελία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς, κοινὴ εὐλογία πρὸς τὸ λαὸ μὲ τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, ἐμμελῆ ἀπόδοση «πολυχρονίου», ὅπως δυστυχῶς εἶχε συμβεῖ καὶ μὲ τοὺς δύο προκατόχους του.

Τὸ ὑπερφυσικὸ ἀπαιτεῖ πίστη καὶ ὑπακοὴ, Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Πρὶν δημιουργήσει ὁ Θεὸς αὐτὸ τὸν ὡραῖο κόσμο καὶ τὸν ἄνθρωπο, γνώριζε ὅτι ὁ ἄνθρωπος μετὰ θὰ πέσει καὶ εἶχε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν τρόπο, πὼς νὰ τὸν ἀνορθώσει μετὰ τὴν πτώση. Καὶ ὁ τρόπος ἦταν νὰ κατέβει στὴ γῆ ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, χωρὶς ὅμως νὰ χωριστεῖ ἀπὸ τὸν Πατέρα του, νὰ ντυθεῖ πραγματικὰ τὴν ἀνθρώπινη σάρκα, νὰ λάβει τὴν ἀνθρώπινη ψυχή, νὰ γίνει δηλαδὴ πραγματικὸς ἄνθρωπος, χωρὶς νὰ παύει νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ Θεός. Μ’ αὐτὸ τὸ σῶμα καὶ τὶς δυνάμεις αὐτῆς τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς νὰ ἐκπληρώσει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, πράγμα ποὺ ὁ ἄνθρωπος μόνος του δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει, ἐξαιτίας τῆς διαφθορᾶς ποὺ προκάλεσε μέσα του ἡ ἁμαρτία. Νὰ δώσει τὸν ἑαυτὸ του θυσία γιὰ τὸν ἄνθρωπο, νὰ πεθάνει στὴν ἀτιμία, νὰ ἀναστηθεῖ ἐκ νεκρῶν καὶ νὰ βάλει ἔτσι τὴν ἀρχὴ τῆς ἀναστάσεως, ἀπὸ τὸ θάνατο στὴν αἰώνια ζωή, γιὰ ὅλους ποὺ θὰ ἀκολουθοῦσαν στὴ συνέχεια τὴ δική του ὁδό.

Ἀλλά πῶς ὁ Κύριος μὲ τὸν θάνατό του ἔσωσε ἀπὸ τὸν θάνατο ὅλους τους ἀνθρώπους, ἂν οἱ ἄνθρωποι που ζοῦσαν πρὶν ἢ μετά δὲν ὑπῆρχαν τότε στὴ γῆ ἢ ἤδη εἶχαν πεθάνει; Πῶς, γιὰ παράδειγμα, μπορεῖ κάποιος νὰ ἐξαγοράσει τὸν αἰχμάλωτο ἀφοῦ οὔτε ὁ αἰχμάλωτος δὲν ὑπάρχει; Σε τέτοια ζητήματα δὲν πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε τὴν κοινὴ ἀνθρώπινη λογικὴ, ἀλλὰ νὰ σκεφτόμαστε πνευματικά, ὅπως ταιριάζει στοὺς πιστούς.

ΤΟ ΕΡΓΟΧΕΙΡΟ ΤΟΥ ΕΡΗΜΙΤΗ! (ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Διδακτική ιστορία από το Γεροντικό που αναφέρεται στην αρετή της απλότητας και ακτημοσύνης.

~ Ένας γέροντας ερημίτης κίνησε για το πιο κοντινό χωριό να πουλήση τα πανέρια του. Στον δρόμο που πήγαινε, τον βρήκε ο διάβολος κι από την πολλή κακία που του είχε, άρπαξε τα πανέρια από τα χέρια του κι έγινε άφαντος.

 Τότε ο γέροντας, χωρίς να στενοχωρηθή καθόλου, σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε:

– Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου, που με απάλλαξες από το φορτίο μου κι από τον κόπο να κατέβω στο χωριό.

Θαύμα Αγίου Σπυρίδωνος – Αποτρέπει να χτιστεί παπικό αλτάριον

Το 1716 οι Τούρκοι πολιορκήσανε στενά την Κέρκυρα. Πενήντα χιλ. στρατός και αρκετά καράβια κυκλώσανε το νησί και το απειλούσανε από στεριά και θάλασσα. Τα βαρβαρικά στρατεύματα είχαν συγκεντρωθεί στο ακρότειχος της πόλεως.

Ο Πιζιάνης, πού ήταν αρχηγός κατά την πολιορκία εκείνη των δυνάμεων της Ενετικής Δημοκρατίας, περίμενε την μεγάλη επίθεση των έχθρων.

Τα ξημερώματα όμως της ημέρας εκείνης ήταν 11 Αυγούστου του 1976, παρουσιάζεται στα βαρβαρικά στίφη ο Άγιος Σπυρίδων. Στο δεξί χέρι κρατούσε αστραφτερό ξίφος. Με θυμό τους έδιωξε και τους τρομοκράτησε. Τα χάσανε οι Αγαρηνοί από την επιβλιτική εκείνη παρουσία και ορμή του Αγίου. Αφήσανε όπλα και ζώα και φύγανε πανικόβλητοι. Σε λίγο μάθανε όλοι, ότι είχε συμβεί το μεγάλο θαύμα.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας καλεί τους Ιερείς της Αφρικής να μην παρασύρονται

Η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β' ευρισκόμενος στο Κάιρο για την χειροτονία του νέου Επισκόπου Γκούλου (Ουγκάντα) Νεκτάριου Καμπούγιε, αμέσως μετά την Ακολουθία του Μεγάλου Μηνύματος που έλαβε χώρα στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Νικολάου, συγκάλεσε σύνοδο των παρεπιδημούντων Αρχιερέων του Θρόνου για να συζητήσει μαζί τους επίκαιρα ζητήματα που αφορούν το Πατριαρχείο και ιδιαίτερα τις αυθαίρετες πράξεις ιερέων προσκείμενων στο Πατριαρχείο Μόσχας.

Κατά την διάρκεια της συνεδριάσεως ο Πατριάρχης ενημερώθηκε τηλεφωνικώς από τον Σεβ. Μητροπολίτη Καμερούν, ως προς τις ενέργειές του για την ενημέρωση των Παλαιφάτων και Πρεσβυγενών Πατριαρχείων για την εισπήδηση του Πατριαρχείου Μόσχας στην Αφρική κατ' εντολή της Α.Θ.Μ.

Οι Εκκλησίες απέναντι στην ιδεολογία του “Ρωσικού Κόσμου”

Από την 1 ως τις 3 Δεκεμβρίου 2025 πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Arthur, στο Ελσίνκι της Φινλανδίας, το διεθνές συνέδριο με τίτλο “RESISTING EMPIRE, PROMOTING PEACE: CHURCHES CONFRONT THE RUSSIAN WORLD IDEOLOGY”. 

Το Συνέδριο διοργανώθηκε από τη Διάσκεψη Ευρωπαϊκών Εκκλησιών (CEC) σε συνεργασία με την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία της Φινλανδίας και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας και συμμετείχαν σ’ αυτό περίπου 90 εκκλησιαστικοί ηγέτες και εκπρόσωποι Εκκλησιών, εθνικά συμβούλια Εκκλησιών, οικουμενικοί εταίροι και ακαδημαϊκοί.

Ο «αρχιερέας» Αντρέι Ντούντσενκο του σχισματικού παραεκκλησιαστικού μορφώματος της Ουκρανίας δήλωσε ότι ο Σωτήρας των Χριστιανών και ο Μεσσίας των Εβραίων είναι το ίδιο πρόσωπο

Ο Γραμματέας της Θεολογικής και Λειτουργικής Επιτροπής της ψευδοεκκλησίας των σχισματικών της Ουκρανίας (του αχειροτόνητου Επιφανίου Ντουμένκο) και αναπληρωτής καθηγητής της Θεολογικής Ακαδημίας του Κιέβου (της ψευδοεκκλησίας της Ουκρανίας) «αρχιερέας» Αντρέι Ντούντσενκο (Andriy Dudchenko,  είναι πεπεισμένος ότι ο Χριστιανισμός είναι ο Ιουδαϊσμός 2.0 [1].

Ο Γραμματέας του σχισματικού παραεκκλησιαστικού μορφώματος της Ουκρανίας (το οποίο διώκει την κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία) δήλωσε ότι ο Σωτήρας των Χριστιανών και ο Μεσσίας των Εβραίων (δηλαδή ο Αντίχριστος) είναι το ίδιο πρόσωπο.

Στο podcast με τίτλο «Χριστιανισμός και Ιουδαϊσμός: Αναζητούμε τον ίδιο Θεό;» με την συμμετοχή του δασκάλου της Τορά και Εβραίο Γιούρι Ραντσένκο, ο σχισματικός «αρχιερέας» ισχυρίστηκε ότι ο Χριστιανισμός είναι η ανώτερη μορφή του Ιουδαϊσμού [2])

Ἡ ὁρολογία τοῦ «Ὁμοουσίου» καί οἱ μεταφραστικές της μετατοπίσεις

Μαρίνα Κολοβοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής Αθηνών

Κατά τήν πρόσφατη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα Λέοντος ΙΔ´ στήν ἱστορική πόλη τῆς Νικαίας, με ἀφορμή τόν κοινό χριστιανικό ἑορτασμό τῶν 1700 ἐτῶν ἀπό τή σύγκληση τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τό ἐνδιαφέρον τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος ἐπικεντρώθηκε – καί δικαίως – στή δημόσια ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως χωρίς τήν προσθήκη τοῦ filioque, γεγονός πού προκάλεσε θετική ἀντίδραση στόν ὀρθόδοξο κόσμο.

Ἐν τούτοις, τόσο ἀπό τήν προφορική ἀπαγγελία του στήν ἀγγλική γλῶσσα, ὅπως μεταδόθηκε ἀπό τά ΜΜΕ, ὅσο καί ἀπό τήν δημοσίευση τοῦ κειμένου, τό ὁποῖο μοιράστηκε στούς παρευρισκομένους, σύμφωνα μέ τό εἰδησιογραφικό πρακτορεῖο Romfea, διαπιστώνονται δύο σημεῖα ἀπόκλισης ἀπό τό ἑλληνικό πρωτότυπο, τά ὁποῖα προκαλοῦν προβληματισμό ἀπό πλευρᾶς θεολογικῆς ἐπιστήμης καί ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως:

Η βατικανοποίηση του Φαναρίου

Η βατικανοποίηση του Φαναρίου

Ο Θεός εγκατέλειψε τον εκλεκτό του Ισραήλ, κατ’ ακρίβειαν ο Ισραήλ τον πρόδωσε άχρι σταυρικού θανάτου. Στη συνέχεια βλέπουμε τη θεοεγκατάλειψη που υπέστη η ηγαπημένη πρωτόθρονη εκκλησία της Ρώμης. Και η σκυτάλη πέρασε στη Νέα Ρώμη. Μήπως όμως βλέπουμε και εδώ την ιστορία να επαναλαμβάνεται; Μήπως βρισκόμαστε στα έσχατα των εσχάτων, οπότε η πτώση της Νέας Ρώμης σηματοδοτεί την επικείμενη έλευση του αντιχρίστου;

Το Φανάρι μάς απογοητεύει μέρα την ημέρα. Σχεδόν εσβεσμένος φανός που τρεμοπαίζει η φλόγα της ορθοδοξίας του και κρατιέται ακόμη λόγω ιστορικής παραδοσιακής ορμής. Κατά τα άλλα έχει αλωθεί από τον Οικουμενισμό και φέρεται με δουλοπρέπεια στους Ρωμαιοκαθολικούς, με τους οποίους η σχέση είναι σχεδόν συγκοινωνούντων δοχείων. Οι πονηροί Δυτικοί έλκουν προς τα μέρη τους για σπουδές τους υποψήφιους φαναριώτες κληρικούς και τους μεταλλάσσουν κατ’ εικόνα και ομοίωση των ιδίων. Ο έρωτας του Πατριάρχη μας για τη ρωμαϊκή εκκλησία είναι πέρα από έκδηλος. Και οι πρακτικές του μυρίζουν ολοένα και περισσότερο Βατικανό. Δεν συζητάμε καν για την περί τον Οικουμενικό ιεραρχία, που αποτελεί μια απλή καρικατούρα συνόδου...

ΗΠΑ: Δυστοπικά εργαλεία επιτήρησης Τεχνητής Νοημοσύνης για να παρακολουθούν τους πολίτες

Για δεκαετίες, ένα ύπουλο πλέγμα ελέγχου του Μεγάλου Αδελφού αναπτύσσεται και εξελίσσεται γύρω μας, και τώρα η τεχνητή νοημοσύνη επιτρέπει στο κράτος να κάνει πράγματα που δεν είχε καταφέρει ποτέ πριν. Αυτό περιλαμβάνει την παρακολούθηση του πού οδηγούμε, ώστε όσοι έχουν «ύποπτα» ταξιδιωτικά μοτίβα να μπορούν να κρατούνται.

Υπάρχουν πολλοί που υποστηρίζουν ότι αυτό το είδος επιτήρησης είναι αντισυνταγματικό και σε κάθε περίπτωση ηθικά λάθος. Πώς μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μας παρακολουθεί κυριολεκτικά όπου κι αν πάμε;

Δεν θέλω να ζω σε μια «κοινωνία Minority Report» όπου η κυβέρνηση θα συλλαμβάνει ανθρώπους απλώς και μόνο επειδή ένας αλγόριθμος έχει επισημάνει τα ταξιδιωτικά τους μοτίβα.

«Ιατρικά δεδομένα πολιτών και Τεχνητή Νοημοσύνη: Η Πολιτεία οφείλει να δώσει εξηγήσεις»

Φωτογραφία: pexels – nilov

Εδώ και πολλά χρόνια η Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας (ΕΠΕ) επισημαίνει διαρκώς την ανάγκη σοβαρής μελέτης και προσοχής σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, ιδιαίτερα από την ίδια την Πολιτεία. Πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια, η έλευση εφαρμογών της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) πάνω σε “μεγάλα δεδομένα” (big data) σε καθημερινές δραστηριότητες σημαίνει πολλαπλασιασμό των θετικών αποτελεσμάτων αλλά και εκθετική αύξηση του ρίσκου και των σχετιζόμενων κινδύνων. Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, διαπιστώνουμε ότι η ελληνική Πολιτεία όχι μόνο δεν έχει προβεί στην απαραίτητη αλλαγή στάσης ως προς τα ζητήματα αυτά, αλλά αυξάνει ακόμα περισσότερο την προχειρότητα και την αναποτελεσματικότητά της στον τρόπο που χειρίζεται τόσο σημαντικά θέματα.

Ο «ετερόζυγος αιρετικοίς» μητροπολίτης Περιστερίου και οι από κοινού ψευδενωτικές μεθοδείες τους

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΙΣΤΩΝ Ι.Μ.ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

Εκδόθηκε εσχάτως το ανακοινωθέν της εξωεκκλησιαστικής και δογματικά ετερόμικτης Ομάδας παπικών - ορθοδόξων "Άγιος Ειρηναίος". Συμπρόεδρος του δούρειου αυτού ίππου στην Εκκλησία είναι ο μητροπολίτης Περιστερίου, ο οποίος εργάζεται σ’ αυτήν με ζήλο επί εικοσαετίαν και πλέον, φθάνοντας να συγκαλέσει τα μέλη της τον περασμένο Οκτώβριο στο Περιστέρι, μιαίνοντας έτι περισσότερο το επισκοπείο και την Μητρόπολη. Στην συνεδρίαση αυτή, συμπρόεδρος της ομάδας ήταν ο παπικός «αρχιεπίσκοπος» Michel Jalakh, Γραμματέας του Βατικανού για τις Ανατολικές Εκκλησίες.

Κι ενώ στο Φανάρι, υπό τα εγκόσμια φώτα της δημοσιότητας, ο πατριάρχης μαζί με όλους τους οικουμενιστές επισκόπους εναγκαλίζεται και ανταλλάσσει λειτουργικούς ασπασμούς με τον αρχιαιρεσιάρχη πάπα, ψαλλομένου μάλιστα και «πολυχρόνιου», μνημονευομένου δε σε δοξολογία ως πρώτου επισκόπου της Εκκλησίας και τοποθετώντας τον επί δεσποτικού θρόνου, στο Περιστέρι, ο εκλεκτός του συνεργάτης στη δημιουργία του θεομίσητου σχίσματος της Ουκρανίας και της επιχειρούμενης μιαράς ψευδένωσης με τους παπικούς, μητροπολίτης Περιστερίου, αθόρυβα υποσκάπτει τα θεμέλια της Ορθοδοξίας, υπό την ανοχή (αν όχι έγκριση) της Ιεράς Συνόδου. 

Το δημοτικό τραγούδι και ο Ελληνισμός, Του Γιώργου Παπαθανασόπουλου

Το δημοτικό τραγούδι και ο Ελληνισμός

Του Γιώργου Παπαθανασόπουλου

 

         Η ιστορία του δημοτικού τραγουδιού αποδεικνύει τη συνέχεια του Ελληνισμού από τους χρόνους του Ομήρου έως σήμερα. Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Χρίστος Κυριακόπουλος στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Η ιστορία του δημοτικού τραγουδιού» γράφει: «Σύμφωνα με τις μελέτες ειδικών ερευνητών στις μελωδίες των δημοτικών τραγουδιών μετουσιώνεται ο πλούτος της αρχαίας μουσικής και μετρικής. Ο Όμηρος παρουσιάζει τους φημισμένους “αοιδούς” τον Φήμιο και τον Δημόδοκο, να τραγουδούν τα “κλέα των ανδρών”, που δεν ήτανε τίποτε άλλο παρά κάτι ανάλογο με τα νεότερα κλέφτικα τραγούδια, που εξυμνούν τα κατορθώματα εκείνων που προτιμούσαν “καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή”». 

         Η λέξη «Τραγωδέω - τραγωδώ» προέρχεται από το ρήμα «άδω»= τραγουδώ και σημαίνει απαγγέλλω, εμφαντικώς διηγούμαι, εμμέτρως διαζωγραφώ. Είναι το ρήμα εκ του οποίου προέρχεται ο όρος τραγωδία και η λέξη τραγούδι. Ο Αλέξης Πολίτης για να δείξει τη συνέχεια της εθνικής μας ποίησης,  σημειώνει πως «ένα χωρίο στην Ιλιάδα προσφέρει μιαν ενότητα πιο άμεση, πιο εξειδικευμένη  και ακόμα πιο εντυπωσιακή με τα νεότερα μοιρολόγια. Είναι εκείνο όπου η οικογένεια του Πριάμου ξεσπά σε θρήνους δίπλα στο πτώμα του Αχιλλέα για να του αποδώσουν τις νεκρικές τιμές». 

«Παπα Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μία σύγχρονη ιερατική μορφή»: Αφιέρωμα στο «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…»

Ένας αυθεντικός φορέας της αγιότητας μέσα στον σύγχρονο κόσμο: έγγαμος ιερέας, πατέρας, αγωνιστής, άνθρωπος της προσευχής και της ανεξικακίας. Η ζωή του μαρτυρεί ότι η αγιότητα είναι δυνατή σε κάθε εποχή και κατάσταση ζωής, όταν ο άνθρωπος ζει ολοκληρωτικά «εν Χριστώ».

 

Εκδήλωση αφιερωμένη στο νέο άγιο της Εκκλησίας, Παπα Δημήτρη Γκαγκαστάθη, με τίτλο «Παπα Δημήτρης Γκαγκαστάθης, μία σύγχρονη ιερατική μορφή: Ο παπάς του Πλατάνου Τρικάλων, ο νέος άγιος της Εκκλησίας μας», πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. 

Στην συζήτηση συμμετείχαν ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Βασιλάκος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, Θεολόγος και Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία και ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Αθανάσιος Τσαούσης, εφημέριος στο Μετόχιον Αναλήψεως της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους.

Ο θεολογικός διάλογος του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά με το Ισλάμ (Δημήτριος Τσελεγγίδης, Καθηγητής Δογματικής, Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ)

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς είναι ένας εκ των σπουδαιοτέρων και μεγαλυτέρων Πατέρων όλης της Εκκλησίας, όλων των αιώνων. Είναι όμως και ο πλέον επίκαιρος, ως προς τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η Εκκλησία ανά την οικουμένη. Το σημαντικότερο από αυτά τα προβλήματα, που συνιστά και την πρωτογενή αιτία όλων των άλλων, είναι ο ανθρωποκεντρισμός της εποχής μας, με την συνεπαγόμενη εκκοσμίκευση του φρονήματος μεγάλου μέρους των πιστών της Εκκλησίας. Συγκεκριμένα, τον ΙΔ΄ αιώνα επιχειρείτο, συστηματικά, από την προ πολλού εκκοσμικευμένη Χριστιανική Δύση, να επιβληθεί ο ανθρωποκεντρισμός και στην θεανθρωποκεντρική καθ᾽ ημάς Ανατολή. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ως ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του Ορθοδόξου δόγματος και της αγιοπνευματικής εμπειρίας της Εκκλησίας, πρόβαλε τότε, λίαν επιτυχώς, την ησυχαστική εμπειρία ως ανυπέρβλητο πνευματικό «ανάχωμα» έναντι της αιρετικής Χριστιανικής Δύσεως, ανάγοντας την ησυχαστική εμπειρία σε φανέρωση βιουμένου δόγματος, του δόγματος για τον άκτιστο χαρακτήρα του θείου φωτός και της θείας Χάριτος.